Evet, Cenab-ı Hak bizden ibadet etmemizi istiyor. Aynı zamanda vicdanlarımıza sorduğumuzda, insan olmanın gereği olarak bizlerin de ibadet etmesi gerektiğini göreceğiz. Şimdi bu meseleye bir misal üzerinden açıklık getirelim.
Hayal edin ki çok sevdiğiniz bir insan var. Bu insan siz doğduktan sonra yanınıza, size çok iyi bakacak, merhametli ve şefkatli bir bakıcı koymuş. Her gün ihtiyaçlarınızı karşılamak için alışveriş yapıyor ve kapınıza bırakıyor. Bir gün ev istediğinizde, ertesi gün size hediye ettiği evin anahtarlarıyla kapıda beliriyor. Başka bir gün araba istediğinizde, ertesi gün son model bir araba kapınızın önünde sizi bekliyor. Hasta olduğunuzda hemen dünyanın en iyi doktorlarını size getiriyor. Sevdiğiniz fakat ayrı düştüğünüz insanlar varsa, dünyanın herhangi bir yerinde bulup sizinle buluşturuyor. Hayatınız boyunca size tüm bu güzellikleri veren bir kişiye karşı ne kadar minnettar olursunuz? Şimdi aynı kişi size yapabileceğiniz bir şey istese, hiç düşünmeden yaparsınız değil mi? Çünkü bunlar insan olmanın, değer ve takdir etmenin gereğidir.
İşte aynı şekilde Rabbimiz, doğduğumuz andan itibaren bizi şefkatle ve merhametle kuşatan annemizi bize vermedi mi? Kainatı bizim hizmetimize sunduğu sayısız güzelliklerle donatmadı mı? O sevdiğimiz ev ve arabaların ötesinde, onları görecek gözleri bize bahşetmedi mi, değeri hiçbir şeyle kıyaslanamayan gözleri? Hasta olduğumuzda, hatta doktorların bile çaresiz kaldığı durumlarda bize şifa vermedi mi? Ayrı düştüğümüz, kaybettiğimiz sevdiklerimizi bize sonsuz bir alemde vereceğini vaat etmedi mi? Ve bunun gibi sayısız nimeti bizlere lütfetmedi mi? Şimdi vicdanlarımıza soralım, böyle bir Zat, bizden ibadet etmemizi istemese bile, ibadet etmek insan olmanın gereği değil midir?
