İslam’ın yüce peygamberi Hz. Muhammed (sav), tüm insanlık ve cin için bir rehber, son peygamber ve evrensel bir imamdır. Şaşırtıcıdır ki, Yahudi ve Hıristiyanlar, kendi kutsal kitaplarını bile tam olarak anlamadan, Hz. Muhammed’i (sav) inkar etmekte ısrar ederler.
Bu eserde, İncil, Tevrat ve Zebur gibi semavi kitapları delil olarak kullanacağız. Amacımız, Hz. Muhammed’in varlığının ve peygamberliğinin bu kitaplarda kesin bir dille bildirildiğini göstermek. Bu, iki amaca hizmet edecek: Birincisi, misyonerlik faaliyetlerine karşı İslam ülkelerinde bilinç yaratmak, ikincisi ise, Hıristiyan ve Yahudilere İslam’a davetin kapısını aralamak.
1. Hz. Muhammed’in Tanınması ve Gizlenen Hakikat
Kur’an ayetleri, ehl-i kitabın Hz. Muhammed’i (sav) tanıdığını, hatta kendi çocukları gibi bildiğini ifade eder. Ayette şöyle denir: “Kendilerine kitap verdiklerimiz, O’nu evlatlarını tanıdıkları gibi tanırlar. Fakat içlerinden bazıları bile bile gerçeği gizlerler.” Bu, Hz. Muhammed’in (sav) vasıflarının İncil, Tevrat ve Zebur’da açıkça yer aldığını ve ehl-i kitap alimlerinin bu gerçeği bildiğini gösterir. Hatta Hz. Ömer döneminde, Yahudi alimi iken Müslüman olan Abdullah İbn-i Selam, “Hz. Muhammed’i oğlumdan daha iyi tanırım” diyerek bu durumu teyit etmiştir.
2. İnkarın Sebepleri ve Sonuçları
Tarih boyunca peygamberimizin getirdiği hakikatler, ehl-i kitap tarafından kabul edilmediği zamanlar olmuştur. Örneğin, Necran Hıristiyanları, peygamberimizin sunduğu delilleri reddettiğinde, lanetleşme teklifinde bulunulmuş, ancak onlar bu meydan okumadan kaçınmışlardır. Bu, Hz. Muhammed’in (sav) peygamberliğinin doğruluğuna ve ona olan güvenine işaret eder.
3. Kur’an Ayetleri ve Semavi Kitaplardan Deliller
Bu eserde, Hz. Muhammed’in (sav) peygamberliğini, sadece Kur’an ayetleriyle değil, aynı zamanda İncil, Tevrat ve Zebur’un ayetleriyle ispatlamayı amaçlıyoruz. Bu kutsal kitaplarda yer alan ayetler, Hz. Muhammed’in (sav) geleceğini ve misyonunu açıkça bildirir. Kur’an, ehl-i kitabın gerçeği gizlediğini defalarca vurgular. Bu ayetler, onların Hz. Muhammed’i (sav) tanıdıklarını, ancak gerçeği inkar ettiklerini gösterir. Örneğin, “Ey kitap ehli! Niçin hakkı batılla karıştırıyorsunuz ve bildiğiniz halde gerçeği gizliyorsunuz?” (Ali İmran 71) ayeti bunu açıkça ifade eder.
Bu çalışmada, Hz. Muhammed’in (sav) semavi kitaplarda açıkça bildirildiğini göstermeyi hedefliyoruz. Bu, hem Müslümanların imanını pekiştirecek hem de Yahudi ve Hıristiyanları, hakikati kabul etmeye davet edecek bir yol olacaktır.
