Cevap
Değerli Kardeşimiz;
Buradaki “adem” mutlak yokluk ve hiçlik manasında değil, “ölüme ve zevale mahkûm olma” manasında kullanılıyor.
Zaten Allah’ın ilmi her şeyi ihata ettiği için “mutlak yokluk” diye bir şey yoktur; ancak eşyanın mevt ve zevali vardır. Yani eşya bu dünyadan ölüm ve zeval ile gider, ama beka âleminde bakidirler.
Ayrıca buradaki “adem” kelimesinde “küfrü mutlak”a bir atıf bulunuyor. Yani kâfir ve inançsız insanların nazarına göre dünya hiçliğe ve yokluğa gidiyor; oysa Kur’ân tezgâhında dokunmuş İslam inancına göre hiçbir şey yokluğa gitmiyor.
“Ve mütemadiyen mevt ve hayatın değişmesiyle seneler ve karnlar emvâcı üstünde hadsiz cenazeler binip ademe atılan dünyamız ve zeminimizde, Kur’ân-ı Hakîmin tezgâhında yapılan bir sefine-i maneviye hükmüne geçen hakikat-i İslamiyet içine girip, selametle o denizin üstünde gezip, ta sahil-i selamete çıkarak hayatımızın vazifesi bitsin.” (Lem’alar, Birinci Lem’a)
Buradaki hakikat-i İslam, şeriatın bütün emir ve yasaklarıdır. Bize doğru yolu ve hakkı gösteren ve bizi sahil-i selamet olan cennette götürecek rehberimiz, İslam’ın hakikatleri olan bu emir ve yasaklardır.
Şeriatın önümüze koymuş olduğu bütün emir ve yasakların hepsine birden hakikat-i İslam denir. Bu da manevi bir gemi gibidir ki, bu gemiye binenler biiznillah cennet sahillerine varırlar.
Selam ve dua ile…
